Αληθινή ιστορία : Η Συγχώρεση

Πριν πολλά χρόνια και μετά τη λήξη του εμφυλίου σπαραγμού, σε κάποιο χωριό έγινε ένας φόνος για πολιτικούς λόγους.

Ο διορατικός όσιος Αμβρόσιος της Όπτινα

Δύο αδελφές μιας πλούσιας και αρχοντικής ρωσικής οικογένειας είχαν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα. Η μία ήταν ευσεβής και ήσυχη. Η άλλη, η Βέρα, ήταν εγωίστρια και ανήσυχη. Πολλές φορές την παρακάλεσε η αδελφή της να πάνε μαζί στην Όπτινα, στον όσιο Αμβρόσιο, αλλά εκείνη πάντοτε αρνιόταν πεισματικά. Αριστοκράτισσα αυτή και φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας, να επισκεφθεί έναν γέρο λιτσιμέρα (: υποκριτή, πλάνο) −έτσι αποκαλούσαν τον στάρετς−, το θεωρούσε υποτιμητικό!

Γιορτάζετε για Μένα χωρίς Εμένα

Ἀληθινή Χριστουγεννιάτικη Ἱστορία

Ὅπως θά ξέρεις, πλησιάζουμε ξανά στήν ἡμερομηνία τῶν γεννεθλίων μου. Κάθε χρόνο γίνεται γιορτή πρός τιμήν μου, ἔτσι καί φέτος.

Αὐτές τίς μέρες ὁ κόσμος κάνει πολλά ψώνια, γίνονται διαφημίσεις μέχρι καί στό ράδιο, τήν τηλεόραση καί παντοῦ κανείς δέν μιλᾶ γιά κάτι ἄλλο ἐκτός ἀπό τό τί λείπει μέχρι νά ἔρθη ἐκείνη ἡ ἡμέρα. Εἶναι εὐχάριστο νά ξέρω ὅτι τουλάχιστον μία μέρα το χρόνο κάποιοι μέ σκέφτονται.

Ὅπως θά γνωρίζεις πρίν ἀπό πολλά χρόνια ξεκίνησαν νά γιορτάζουν τά γεννέθλιά μου. Στήν ἀρχή φαινόντουσαν νά καταλαβαίνουν καί μέ εὐχαριστούσαν γι΄ αὐτό πού ἔκανα γιά ἐκείνους. Ὅμως σήμερα κανείς δέν γνωρίζει τί γιορτάζουν. Οἱ ἄνθρωποι συναντῶνται καί περνοῦν πολύ καλά, ὅμως κανείς δέν ξέρει περί τίνος πρόκειται.

ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ Ο ΠΑΣΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑΣ !!! ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ !!! ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ !!!

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Αυτή τη νύχτα, που κορυφώθηκε η προσμονή, ο παπά – Ιωσήφ, γιομάτος χαρά, ζούσε την κάθε στιγμή σαν μικρό παιδί. Μαζεύτηκαν οι μέρες, η προετοιμασία ολοκληρώθηκε. Παραμονή Χριστουγέννων. Η εκκλησία πλημμυρισμένη με τη δόξα των ύμνων. Κάθε στασίδι και φλόγα. Οι καλόγεροι όλοι παρόντες. Έλειπαν μόνο όσοι ήταν στα διακονήματα. Ο τροχός του μοναστηριού δε λογά γιορτές και σχόλες. «Υπέρ των αδελφών ημών των εν ταις διακονίαις όντων». Ο διάκο – Ιωακείμ θυμήθηκε κι αυτούς κατά την τάξη.

Χριστουγεννιάτικη ιστορία – Το δράμα του Θεού

Μπόκος Δημήτριος – Πρεσβύτερος

Τὸ χιόνι στοιβαζόταν πυκνὸ ὅλο τὸ ἀπόγευμα ντύνοντας τὴν ὀρεινὴ πολίχνη, ποὺ εἶχε κουρνιάσει στὴν ἀπάνεμη πλαγιὰ τοῦ βουνοῦ, στὰ λευκά. Μὰ ὡστόσο ὁ παγωμένος ἀέρας σήμερα, παραμονὴ Χριστούγεννα, δὲν τῆς χαριζόταν καθόλου.

Χριστούγεννα με τον Χριστό της ταπείνωσης , της φτώχειας , της ειρήνης !

Πόσο λυπήθηκα, όταν άκουσα μια κοπέλα να λέει με πόνο: «Δεν θέλω να έλθουν τα Χριστούγεννα. Μελαγχολώ». Λυπήθηκα για το πώς νιώθει, αλλά και για το πώς κατάντησε μια τέτοια γιορτή. Τα Χριστούγεννα, σ’ αντίθεση με το Πάσχα, έχουν έντονο το κοσμικό στοιχείο. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, με τονισμό των τύπων, της κατανάλωσης και του τρεξίματος, μας τονίζουν την απουσία του Θεού. Δεν μπορεί να έχουν σχέση όλα όσα γίνονται τούτες τις μέρες «για να γιορτάσουμε Χριστούγεννα» με το Χριστό της ταπείνωσης, της φτώχειας, της ειρήνης. Όλα μιλούν για την ύλη, την απόλαυση, την κοσμικότητα. Ένταση, τρέξιμο, πίεση. Όλα, βέβαια, τα πιο πάνω εκφράζουν την παγίδα που μας έχουν στήσει: Θα πρέπει να κάνουμε το άλφα και το βήτα, για να νιώσουμε Χριστούγεννα.

Μια συγκινητική ιστορία – Νηστεύουν τα σπουργίτια ;

-‘Έλα ρε μάνα τώρα, που νηστεύουν τα σπουργίτια τον 15αύγουστο …ΚΙ ΌΜΩΣ..

Ήταν ένα ζεστό καλοκαιριάτικο μεσημέρι του Ιούνη του 2019 Είπα να πάω να δω λίγο τη μάνα μου.

Το λιβάνι της Λειτουργίας (Αληθινή ιστορία)

Εκείνο το ανοιξιάτικο πρωινό η θεία Κούλα ξύπνησε με τα κοκόρια κι άρχισε να ετοιμάζεται για τη λειτουργία που θα έκανε μαζί με τη μητέρα της, τη γιαγιά Χρυσούλα, στο ξωκλήσι της Παναγίας του Σκουπέρη. Είχανε από μέρες κανονίσει με τον παπά-Δημήτρη τη μέρα και την ώρα της λειτουργίας, μέρα καθημερινή.

ΟΤΑΝ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ . ΟΤΑΝ ΔΙΝΕΙΣ ΓΕΜΙΖΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ .

Ένας μαθητής συνάντησε το δάσκαλό του στο δρόμο, και κατευθύνονται μαζί για το σχολείο. Ξαφνικά είδαν στην άκρη του δρόμου ένα ζευγάρι παλιά παπούτσια.

Mόνο ο Θεός ξέρει τι χρειαζόμαστε πραγματικά

ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ: Ένας μοναχός φύτεψε μια ελιά και άρχισε να προσεύχεται:

Κύριε, στείλτε μου βροχή. Και ο Κύριος έστειλε βροχή στη γη.

Ο Αγιος Αρσένιος Ο Καππαδόκης Και Ο Πλεονέκτης Επίτροπος

Μία Τζερκέζα (Μουσουλμάνα) είχε παρακαλέσει τον Πρόδρομο της Κοπαλούς να της φέρει ένα φυλαχτό από τον Χατζεφεντή, επειδή ήταν στείρα και ο άνδρας της ήταν έτοιμος να την χωρίση γι’ αυτόν τον λόγο.

Θαύματα και αποκαλύψεις από τη Θεία Λειτουργία – Η εμφάνιση της Θεοτόκου

Αρχιμ. Αθανάσιος Μισσός

Ζούσε στη χώρα των Αλαμανών ένας ιερέας πολύ ενάρετος, ο Πελάγιος, που έτρεφε ξεχωριστή ευλάβεια στην Υπεραγία Θεοτόκο.

Σήμερα θάψατε έναν μοναχό…

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

Καθόταν και αγνάντευε την πεδιάδα καθώς οι πρώτες σταγόνες βροχής έπεσαν στο πρόσωπό του. Δεν κουνήθηκε όμως καθόλου. Δεν ήθελε να αφήσει τόσο βιαστικά και απότομα το θέαμα;

Ἡ ἐπιστροφή. Μιά ἀληθινή ἱστορία !

Ανήμερα της γιορτής του Προφήτη Ηλία ένας νέος, ο Ηλίας, έμπαινε στην εκκλησία, κρατώντας μια μεγάλη λαμπάδα. Θα την άναβε εκεί στο μανουάλι ανάμεσα στην εικόνα της Παναγίας και του Προφήτη που βρισκόταν εκεί. Το είχε τάμα αφού η γιορτή της ημέρας είχε τριπλό νόημα για εκείνον. Είχε γενέθλια, την ονομαστική του εορτή και ένα θαύμα που του συνέβη όταν ήταν νεότερος…

Τό δάκρυ τῆς μετανοίας -Τό παράδειγμα τῆς Ἁγίας Ὁσιομάρτυρος Εὐδοκίας

Μιά διδακτική καί ὠφέλιμη ἱστοριούλα μᾶς διηγεῖται τό ἑξῆς·

Κάποτε ὁ Θεός κάλεσε τούς Ἀγγέλους Του καί τούς ἀνέθεσε μιά ἀποστολή. Τούς εἶπε νά κατέβουν στήν γῆ καί ὅ,τι καλό βροῦν, ἀπό πράξεις, συμπεριφορές, καλοσύνες, γεγονότα, νά τό φέρουν στόν θρόνο Του. Οἱ Ἄγγελοι χαρούμενοι καί μέ πολλή προθυμία ἄνοιξαν τά φτερά τους καί πέταξαν σέ ὅλα τά μήκη καί τά πλάτη τῆς γῆς.

Η ανταμοιβή της ευσπλαχνίας… (Δίδαγμα)

Ευσπλαχνία: Κάποτε ήρθε στο κελί του Αγίου Νήφωνα ένας χριστιανός να τον συμβουλευθεί. Μετά τον συνήθη χαιρετισμό, ρώτησε τον Όσιο:
-Σε παρακαλώ, πάτερ, πες μου τί ωφέλεια έχουν αυτοί που μοιράζουν την περιουσία τους στους φτωχούς;

Σε αγαπάει ; Ρώτησε ο παππούλης . - Ασφαλώς ! απάντησε εκείνη...

( Η ''συχνότητα'' της αγάπης...)

– Σε αγαπάει; Ρώτησε ο παππούλης…

– Ασφαλώς! απάντησε εκείνη.

– Και πώς το ξέρεις;

– Μου το είπε...

– Τι σου είπε δηλαδή;

ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ ΜΑΝΑΣ

“Η πόρτα στο καλύβι της κυρά-Γιάνναινας ήτανε χαμηλή, είχε και μια τρύπα, για παράθυρο. Αποπάνω το καλύβι ήτανε σκεπασμένο με κλαριά, με χορτάρια και με τενεκέδες. Μέσα μοναχά που κοιμόντανε. Όλα τ’ άλλα τα κάνανε απ’ έξω. Ζούσανε στον ανοιχτό αγέρα.

Νόμιζε ότι αξίζει να πάει στον Παράδεισο…

 

 

 

Χωρίς την ταπείνωση, έλεγε ο στάρετς Αμβρόσιος της Όπτινα, δεν σώζεται ο άνθρωπος. Αν πιστεύσουμε πως από δική μας αξία σωζόμαστε, έχουμε απατηθεί.

Θα σας αναφέρω ένα διδακτικό περιστατικό.

Τι έκανε ο Άγιος Αντώνιος για να δοκιμάσει το πνευματικό επίπεδο ενός μοναχού

 

Όποιος αποκρούει τον έλεγχο, είτε δίκαιο είτε άδικο, αυτός αρνήθηκε τη σωτηρία του.

«Όποιος αποκρούει τον έλεγχο, είτε δίκαιο είτε άδικο, αυτός αρνήθηκε τη σωτηρία του. Ενώ εκείνος που τον δέχεται, είτε με δυσκολία είτε χωρίς δυσκολία, αυτός γρήγορα θα επιτύχει την άφεση των πταισμάτων του» (άγιος Ιωάννης της Κλιμακος, λόγ. δ΄, 38).